Κώστας Τζαβάρας: Πολιτική και Ηθική. Εφημερίδα "ΑΥΓΗ" Πύργου

Δευτέρα, 15 Σεπτεμβρίου 2008

 
«Εκείνοι που θέλουν να πραγματευτούν ξεχωριστά την Πολιτική και την Ηθική δεν θα καταλάβουν ποτέ τίποτε για καμία από τις δύο»
Ζαν – Ζακ Ρουσσώ (Αιμίλιος – Βιβλ.ΙV)

Αναμφίβολα η Πολιτική και η Ηθική ορίζουν δύο ξεχωριστούς τομείς της Ανθρώπινης δράσης. Η Πολιτική όμως παρ’ όλο που δεν ταυτίζεται με την Ηθική, δεν βρίσκεται ωστόσο εκτός της εμβέλειας της ηθικής. Όπως ορθώς έχει λεχθεί δεν μπορούμε να τη αναγάγουμε στην Ηθική ούτε να την αποκόψουμε εντελώς απ’ αυτήν ( Myriam Revault d’ Allones- Πρέπει η Πολιτική να γίνει Ηθική?).

Η ηθική αρετή αναμφίβολα δεν αποτελεί θεμέλιο της νεωτερικής πολιτικής κοινωνίας. Η πολιτική όμως αρετή εξακολουθεί να αποτελεί αξία και κίνητρα πολιτικής δράσης που προσανατολίζει την ζωή της πολιτικής κοινότητας.Σε μία δημοκρατική πολιτεία αποτελεί ύψιστο κανόνα ηθικής δράσης το καθήκον των πολιτών και των πολιτικών να συμμετέχουν στο δημόσιο βίο, προτιμώντας την υπεράσπιση του κοινού αγαθού από την εξυπηρέτηση τοου ιδιωτικού συμφέροντος.

 Στην ιστορική διάλεξη που έδωσε ο Μαξ Βέμπερ το 1919 στο Μόναχο στην Ενωση Φιλελεύθερων Φοιτητών πραγματεύτηκε την ηθική που προσιδιάζει στην πολιτική δράση. Διέκρινε δύο τύπους Ηθικής:
1) Την ηθική της ευθύνης γι’ αυτούς που δρουν πολιτικά προσανατολίζοντας την πράξη του προς ένα σκοπό έχοντας υπολογίσει τις πιθανές συνέπειες των αποφάσεών του και 2) την ηθική της πεποίθησης γι’ όσους δρουν προσανατολίζοντας την δράση τους προς μία αξία αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών τους.

Ο πολιτικός που δρα σύμφωνα με την ηθική της ευθύνης, αναγνωρίζει ότι οφείλει να δίνει λόγο για τις πράξεις του. Δεν αποδίδει στους άλλους τις συνέπειες των πράξεών του. Αναγνωρίζει το πεπερασμένο της ανθρώπινης δύναμης και αποδέχεται την πολιτική ως αγώνα για την βελτίωση των όρων ζωής μέσα στον κόσμο και λιγότερο ως συνεπή και « καθαρή» ηθική μιας ιδεολογίας.

Στις ημέρες μας η Πολιτική « είναι κατά κάποιο τρόπο εθισμένη σ’ ένα ηθικό παράδοξο : συμβιβάζεται με μέσα στα οποία μπορεί καμιά φορά να μην συγκατίθεται» . ( Μ. Renault d’ Allones).
















Facebook Twitter Flickr Youtube Rss
Created by e-dinet