|
| Παρασκευή, 29 Απριλίου 2011 |
Συνέντευξη παραχώρησε ο τομεάρχης Δικάιοσύνης της ΝΔ Κώστας Τζαβάρας στην εφημερίδα PRESS TIME και στον δημοσιογράφο Τάσο Ντούβλη ,αναφέροντας για μια ακόμη φορά , ότι Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο μία κακή κυβέρνηση, απέναντι στην οποία όλα τα επιχειρήματά της έχουν απολύτως επιβεβαιωθεί, μαζί μ’αυτή και μια σειρά εξωθεσμικούς «συμμάχους» της.
Ερώτηση
Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια «κόντρα» μεταξύ κυβέρνησης και δικαιοσύνης. Ο κ. Καστανίδης ζητά από τον κ. Τέντε να προσέλθει στη Βουλή, αυτός αρνείται. Η θέση σας ποια είναι;
Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους, ασκούνται δε όπως ορίζει το Σύνταγμα. Με βάση αυτή την καταστατικής σημασίας διάταξη είναι σαφές ότι μεταξύ των τριών διακριτών εξουσιών – λειτουργιών του Κράτους δεν υπάρχει σχέση ιεραρχίας. Καμία εξουσία δεν έχει την πρωτοκαθεδρία έναντι των άλλων, αλλά κάθε μία από τις τρεις λειτουργίες έχει ανατεθεί από το Σύνταγμα σε ξεχωριστά όργανα. (Αρχή της διάκρισης των εξουσιών)
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι λειτουργοί που υπηρετούν διαφορετικές κρατικές λειτουργίες είναι ανεπίτρεπτο να συνεργάζονται και να συνεννοούνται για την βελτίωση της ποιότητας και την καλύτερη οργάνωση της κρατικής μηχανής. Κατά συνέπεια σε μία συντεταγμένη Πολιτεία δεν υπάρχουν περιθώρια για αντιπαραθέσεις μεταξύ των διακριτών κρατικών εξουσιών.
Η μόνιμη Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας ως γνωστόν (άρθρο 43 Α Κανονισμού της Βουλής) μεταξύ των άλλων ασχολείται και με την έρευνα και την αξιολόγηση κάθε στοιχείου χρήσιμου για την μελέτη και επεξεργασία προτάσεων που συμβάλλουν στην διαφάνεια της πολιτικής και γενικότερα της δημόσιας ζωής της Χώρας.
Στο πλαίσιο αυτό, οπωσδήποτε μπορεί να συνεργάζεται και με τους εκπροσώπους της δικαστικής εξουσίας για την ευστοχώτερη διαμόρφωση προτάσεων που αφορούν την βελτίωση της απόδοσης των δικαστικών θεσμών.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί καμία τέτοια συνεργασία να «επιβάλλεται» εκ μέρους της Βουλής ούτε και δικαιούται η Βουλή να θεωρεί ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ενεργεί έναντι των άλλων εξουσιών «από θέση ισχύος».
Εν κατακλείδι θεωρώ ότι τόσο ο Υπουργός Δικαιοσύνης όσο και η Επιτροπή Διαφάνειας και Θεσμών σε κάθε αναφορά τους ή ενέργειά τους προς την Δικαιοσύνη οφείλουν να τηρούν τον προσήκοντα σεβασμό, αναγνωρίζοντας σε κάθε περίπτωση την ισοτιμία της ως διακριτής εξουσίας του Κράτους.
Ερώτηση
Χρειάζεται κάποια μεγάλη αλλαγή ο τομέας της απόδοσης Δικαιοσύνης στην χώρα μας; Και αν ναι ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι αυτή;
Το σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης στην χώρα μας αναμφίβολα εμφανίζει χρόνιες δυσλειτουργίες και αρρυθμίες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζονται εμβαλωματικά και κατά περίπτωση. Οι περισσότερες προσπάθειες έχουν γίνει προκειμένου να αντιμετωπιστεί η μεγάλη καθυστέρηση που παρατηρείται στην επίλυση των διαφορών που οδηγούνται στα δικαστήρια.
Η επιτάχυνση όμως, ο εξορθολογισμός των διαδικασιών δεν λύνει το πρόβλημα γιατί η βραδύτητα στην εκδίκαση των υποθέσεων δεν είναι η αιτία αλλά το σύμπτωμα μιας σειρά παθογενών καταστάσεων που ενδημούν στον χώρο της Δικαιοσύνης.
Απαιτείται μία σε βάθος μελέτη των προβλημάτων του δικαστικού πεδίου, ένας ευρύς δημόσιος διάλογος με την συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων (δικαστικών – δικηγόρων – δικαστικών υπαλλήλων) με στόχο μία μεγάλη μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της Ελληνικής Κοινωνίας.
Η αποδοτικότερη κατανομή των προσπαθειών μεταξύ των συντελεστών της Δικαιοσύνης, η ενίσχυση των υποδομών (υλικοτεχνική – κτιριακή), η αξιολόγηση της ποιότητας του παραγόμενου έργου, η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, η δημιουργία σώματος δικαστικής αστυνομίας είναι μερικές από τις καινοτομίες που πρέπει να τολμήσουμε στον χώρο της Δικαιοσύνης.
Ερώτηση
Σχετικά με το νομοσχέδιο για το πόθεν έσχες των υπουργών είστε ευχαριστημένος από τις αλλαγές που σημειώθηκαν
Παρόλο που η νομοθεσία για το βουλευτικό “πόθεν έσχες” έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, εντούτοις δεν παρέχει τις εγγυήσεις για αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της διακίνησης «βρώμικου» πολιτικού χρήματος. Πρέπει η Βουλή να υιοθετήσει την πρόταση του Αντώνη Σαμαρά για εξατομικευμένο περιουσιακό έλεγχο όλων των βουλευτών που έχουν θητεία υπουργού ή υφυπουργού, από το 1974 μέχρι σήμερα, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν τα αποκτήματά τους αντιστοιχούν στα νόμιμα εισοδήματά τους.
Έτσι θα ικανοποιηθεί το παλλαϊκό αίτημα για κάθαρση του πολιτικού κόσμου.
Χρειάζονται ριζικές πρωτοβουλίες και γενναία μέτρα για την αποκατάσταση της τιμής του πολιτικού κόσμου που έχει τραυματισθεί από την δράση μιας μερίδας επίορκων υπουργών.
Ερώτηση
Τι γνώμη έχετε για τις εξεταστικές επιτροπές; Κάνουν έργο; Χρειάζεται κάποια αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας τους; Οι πολίτες τουλάχιστον έχουν απογοητευτεί από εκείνες.
Γύρω από την λειτουργία και τις αρμοδιότητες των εξεταστικών επιτροπών έχει καλλιεργηθεί μία μυθολογία που είναι άσχετη με τις πραγματικές δυνατότητες των κοινοβουλευτικών αυτών σχηματισμών.
Οι εξεταστικές επιτροπές είναι όργανα κοινοβουλευτικού ελέγχου. Δηλαδή ελέγχου τις τυχόν πολιτικές ευθύνες της Κυβέρνησης. Δεν έχουν δικαστικές αρμοδιότητες ούτε λειτουργούν για να οδηγήσουν στην φυλακή όσους πολιτικούς έχουν διαπράξεις αξιόποινες ενέργειες ή παραλείψεις.
Ερευνούν υποθέσεις που έχουν προκαλέσει το δημόσιο ενδιαφέρον και συντάσσουν πορίσματα από τα οποία προκύπτουν πραγματικά στοιχεία επάνω στα οποία μπορεί να στηριχθεί η περαιτέρω έρευνα για απόδοση ποινικών ευθυνών από άλλα όργανα.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δια του Πρωθυπουργού με την «πρόθυμη» σύμπραξη μερίδας των ΜΜΕ δημιούργησαν την πλαστή εικόνα για πολιτική βούληση κάθαρσης από τα σκάνδαλα μέσω της σύστασης πλειάδας εξεταστικών επιτροπών. Όμως όλα έγιναν για το «θεαθήναι».
Ο Πρωθυπουργός χρησιμοποιώντας για μία ακόμη φορά το Σύνταγμα και τους αντιπροσωπευτικούς δημοκρατικούς θεσμούς για επικοινωνιακούς λόγους απέδειξε ότι δεν εννοεί αυτά που λέει. Επομένως η απογοήτευση των πολιτών οφείλεται στην γνωστή πια ασυνέπεια λόγων και έργων του Κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ.
Ερώτηση
Ο κόσμος ζητά την φυλάκιση όσων τα έφαγαν. Θα γίνει ποτέ πραγματικότητα;
Όσοι είναι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Όμως η ενοχή προϋποθέτει προσωπική και όχι συλλογική καταδίκη. Η καταφορά εναντίον του πολιτικού κόσμου συλλήβδην που καλλιεργούν κάποιοι επιχειρηματικοί και δημοσιογραφικοί κύκλοι (διαπλεκόμενοι και κρατικοδίαιτοι) είναι ύποπτη. Δεν στοχεύει τους ενόχους για εγκλήματα κατά της κοινωνίας αλλά απειλεί με απαξίωση την ίδια την Δημοκρατία.
ʼλλωστε η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών δεν εγγυάται το αλάνθαστο των αποφάσεων αλλά την συμμετοχή των πολλών στην λήψη τους. Υπ’αυτή την έννοια η τιμωρία των ενόχων δεν δοκιμάζει την αντοχή των αντιπροσωπευτικών δημοκρατικών θεσμών αλλά καθιστά επιτακτική την κοινωνική ανάγκη της κάθαρσης του δημοσίου βίου της Χώρας.
Ερώτηση
Έχετε αναφέρει πρόσφατα ότι «όσοι έφταιξαν και ντρόπιασαν τους πολίτες πρέπει να πληρώσουν». Πώς θα γίνει εφικτό κάτι τέτοιο;
Όσοι έφταιξαν και ντρόπιασαν τους πολίτες πρέπει να πληρώσουν. Ο λαός έχει την εξουσία και το καθήκον να τιμωρήσει τους πολιτικούς που έπαιξαν προσωπικά παιχνίδια εις βάρος του τόπου και της Ιστορίας του. Έχει τη δύναμη να τους καταδικάσει σε ισόβια πολιτική, ηθική και προσωπική ατιμία και ανυποληψία.
Πρέπει, κυριολεκτικά, να τους στείλει από εκεί που ήρθαν, ανεξάρτητα, απ’το αν θα στηθούν ικριώματα για τον αποκεφαλισμό τους. Έτσι, θα εμπεδωθεί ως κοινωνικό μάθημα ότι οι πολιτικοί πρέπει να είναι υπάλληλοι της Ιστορίας και όχι προαγωγοί του εαυτού τους.
Παρόλα αυτά, κάποιοι, και βέβαια όχι χωρίς ίδιον συμφέρον, καλλιεργούν στο λαό μια ύποπτη σύγχυση, ότι δηλαδή μόνο όταν αρχίζουν να φυλακίζονται σωρηδόν και με συνοπτικές διαδικασίες όλοι οι πολιτικοί, τότε ο λαός θα απαλλαγεί από τα σημερινά δεινά του. Μια τέτοια πλάνη είναι ολέθρια, γιατί, μεταξύ των άλλων, εξαρτά την υπόθεση της κάθαρσης του πολιτικού κόσμου από μια αδύνατη αίρεση και κατ’αυτό τον τρόπο παρέχει το δικαίωμα σε κάποιους εγνωσμένης δολιότητας και ανηθικότητας πολιτικούς να επιβιώνουν – λόγω έλλειψης «στοιχείων» - και να παριστάνουν, μάλιστα δημοσίως τους τιμητές των πάντων.
ʼρα, το τίμημα για κάθαρση πρέπει να είναι τόσο καθαρό και τόσο ουσιαστικό, ώστε η αποτελεσματικότητά του να αποσυνδεθεί από το αν κάποιοι που έφταιξαν θα εγκλειστούν ή όχι στις φυλακές. Διαφορετικά, θα κυνηγάγαμε φαντάσματα προς τέρψη των πράγματι ενόχων που θα κυκλοφορούν μεταξύ μας καθαροί και αστιγμάτιστοι.
Ερώτηση
Η ΝΔ παραμένει πίσω από το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις. Βελτίωση υπάρχει αλλά όχι η μεγάλη ανατροπή. Τι θεωρείτε ότι «φταίει» για αυτό;
Η εκλογική επιρροή της Νέας Δημοκρατίας πράγματι βελτιώνεται σταθερά αλλά αργά. Ήδη έχει καλύψει την απόσταση που τη χώριζε από το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009. Η δικαίωση της εύστοχης κριτικής του Αντώνη Σαμαρά για το Μνημόνιο και για τις αποτυχίες της κυβερνητικής πολιτικής στον οικονομικό τομέα αναγνωρίζεται πλέον και από εκείνους που είχαν διατυπώσει σχετικές επιφυλάξεις.
Το γεγονός όμως ότι στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων δεν υπάρχει ανάλογη ανταπόκριση και της κοινής γνώμης για το θέμα αυτό είναι ευεξήγητο: Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο μία κακή κυβέρνηση, απέναντι στην οποία όλα τα επιχειρήματά της έχουν απολύτως επιβεβαιωθεί, αλλά μαζί μ’αυτή και μια σειρά εξωθεσμικούς «συμμάχους» της.
Πρώτα απ’όλα, μιας μερίδας μεγάλων προμηθευτών και εργολάβων του Δημοσίου που έχουν εχθρική στάση απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, την οποία διοχετεύουν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που συμβαίνει να εκμεταλλεύονται. Αυτοί έχουν τη δύναμη να αποκρύπτουν ή να διαστρέφουν το αληθινό νόημα των γεγονότων, χειραγωγώντας την ενημέρωση του λαού. Κατά δεύτερο λόγο, ένα δίκτυο «ειδημόνων» - αναλυτές, ερευνητές κλπ. - , οι οποίοι έχουν μετατρέψει το λαό σε μια ομογενοποιημένη «κοινή γνώμη», την οποία ανηλεώς και αγρίως δημοσκοπούν και εν συνεχεία εμπορεύονται.
Τέλος, δύο τρεις «αστέρες» της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας, οι οποίοι καθημερινά συντελούν ώστε να μεταμορφώνεται ο λαός σε άμορφο και άβουλο τηλεοπτικό κοινό. Σ’αυτό το κοινό έχουν τη δύναμη να μεταγγίζουν έτοιμες γνώμες και αξιολογήσεις, που, στη συνέχεια, τις εισπράττουν ως γνώμες οι εταιρείες των δημοσκοπήσεων.
 |
|||
|
