|
| Δευτέρα, 29 Νοεμβρίου 2010 |
Να επιστρέψουν τις έδρες όσοι ανεξαρτητοποιήθηκαν...» αναφέρει σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Κώστας Τζαβάρας στο Δημοσιογράφο Παναγιώτη Παυλόπουλο της εφημ. "ΠΑΤΡΙΣ" και για «Το πολιτικό εγχείρημα δημιουργίας κόμματος από την κ. Μπακογιάννη αναφέρει , δεν είναι κόμμα αλλά προσωπικός καημός.…»
Συνεχίζοντας ο κ. Τζαβάρας Καλεί τους βουλευτές της ΝΔ που ανεξαρτητοποιήθηκαν να παραδώσουν τις έδρες γιατί υποστηρίζει πως ανήκουν στο κόμμα, ενώ εκφράζει την άποψη πως η υπόθεση του Βατοπαιδίου δεν είναι σκάνδαλο, αφού όπως λέει δεν αποδείχθηκαν οι κατηγορίες κατά των τριών πρώην υπουργών. Παράλληλα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να έχουμε σύντομα εκλογές….
Ερώτηση: Κ Τζαβάρα λέγεται πως η ίδρυση του κόμματος της Μπακογιάννη θα συμβάλλει στην συρρίκνωση της ΝΔ αφού ο χώρος που απευθύνεται είναι συγγενικός αν όχι ο ίδιος με αυτόν από τον οποίο και το κόμμα σας αντλεί ψηφοφόρους.
Απάντηση : Κατά αρχάς πιστεύω ότι στην πολιτική δεν ισχύουν οι κανόνες της πρακτικής αριθμητικής αλλά της άλγεβρας η Πολιτική είναι η τέχνη της διαχείρισης των συμβόλων. Δεν είναι η ικανότητα να αφαιρείς από τον αντίπαλο σου δυνάμεις ή να συναθροίζει πρόσωπα ή πόρους με μια μηχανιστική αντίληψη για τη λειτουργία τους ή την αποτελεσματικότητά τους. Υπό αυτή την έννοια το εγχείρημα της κ Μπακογιάννη θεωρώ ότι δεν αποδυναμώνει ούτε συρρικνώνει το συμβολικό και πολιτικό κεφάλαιο που η Ιστορία και η Πολιτική έχει συγκεντρώσει πέριξ της ΝΔ.
Περισσότερο θα μπορούσα να πω αναφέρει ο κ. Τζαβάρας ,ότι η απόπειρα της κ Μπακογιάννη έχει στόχο την εγκατάσταση και λειτουργία ενός μηχανισμού υποστήριξης των δυνάμεων εκείνων οι οποίες αποτελούν την πολιτική και την κοινωνική βάση του Μνημονίου. Η καταστατική διακήρυξη του κόμματός της ενισχύει την άποψη αυτή, γιατί απουσιάζει εντελώς από τα κείμενα της ιδρυτικής διακήρυξης του κόμματος ένα σαφές πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα της δημοκρατικής συμμαχίας. Το ιδεολογικό στοιχείο σε ένα κόμμα αποδίδει το πολιτικό όραμα και τους στόχους που επιδιώκουν όσοι εντάσσονται στις δυνάμεις του. Στην περίπτωση του κόμματος της κ Μπακογιάννη εκτός από την προσωποπαγή του συγκρότηση δεν μπορεί κανείς να εντοπίσει στοιχεία ιδεολογικής ταυτότητας που να πείθουν για την ανάγκη της ύπαρξής τους αφού μάλιστα και από αντικειμενική άποψη δεν υπάρχει κενό εκπροσώπησης στο χώρο του κέντρου που επιδιώκει να εγκατασταθεί το νέο αυτό κόμμα.
Επί πλέον ως ιδεολογία δεν μπορούν να θεωρηθούν γενικές και αόριστες οδηγίες που έχουν σχέση με την διαχείριση του υπάρχοντος (πχ αξιοκρατία, υπευθυνότητα μείωση του δημόσιου τομέα κλπ) αλλά συστηματοποιημένες ιδέες κοσμοθεωρητικού χαρακτήρα που εκφράζουν τη βούληση του κομματικού φορέα για μεταρρύθμιση ή αλλαγή των υφισταμένων κοινωνικών σχέσεων.
Επομένως το κόμμα της κ Μπακογιάννη υιοθετεί την ιδεολογία της «κοινοτοπίας» και υπ’ αυτή την έννοια συμπορεύεται με την ιδεολογία του «αυτονόητου» που εκφράζει ο Γ Παπανδρέου. Από ένα τέτοιο εγχείρημα θεωρώ ότι δεν μπορεί να προκύψει μία βιώσιμη κομματική οντότητα. Για αυτό προσφυώς άλλωστε ελέχθη ότι το πολιτικό εγχείρημα της κ Μπακογιάννη δεν είναι κόμμα αλλά προσωπικός καημός. Προσπάθεια να ματαιώσει την πορεία του Α Σαμαρά και της ΝΔ σε μία νέα θητεία διακυβέρνησης του τόπου. Υπ’ αυτή την εκδοχή αποτελεί την «συμμαχία προθύμων» που αυτή την ώρα χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ και ο Γ Παπανδρέου για να διατηρηθούν στην εξουσία.
Ερώτηση: Ήδη όμως πέντε βουλευτές του κόμματος σας έχουν ανεξαρτητοποιηθεί και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις οδεύουν προς τη «Δημοκρατική Συμμαχία». Πως το κρίνεται αυτό;
Απάντηση: Καθένας δικαιούται να αλλάζει τις ιδεολογικές και πολιτικές του επιλογές όταν διαπιστώνει ότι πια δεν τον εκφράζουν. Από τη γενική αυτή αρχή πρέπει να γίνει μία διάκριση που αφορά την περίπτωση των βουλευτών που εκλέχθηκαν ως κομματικοί υποψήφιοι και κατά τη διάρκεια της θητείας τους αντιμετώπισαν ζητήματα συνειδησιακής η ιδεολογικής κρίσης. Σε αυτή την περίπτωση ασφαλώς και έχουν το απεριόριστο δικαίωμα να εκφράσουν την γνώμη τους πλην όμως στην έκταση που μια τέτοια αλλαγή συνειδήσεων εκτός των ιδεολογικών και πολιτικών ορίων του κόμματος με το οποίο εκλέχτηκε τότε οφείλει μαζί με την κομματική του ταυτότητα να επιστρέψει και την «προίκα» της βουλευτικής έδρας. Αυτό αποτελεί αυτονόητο, ηθικό, πολιτικό, δημοκρατικό και συνταγματικό καθήκον. : Οι βουλευτικές έδρες στις γενικές εκλογές με βάση τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας αρχικά κατανέμονται στα κόμματα ή στους ανεξαρτήτους υποψηφίους που συμμετείχαν στις εκλογές. Δηλαδή το κάθε κόμμα λαμβάνει με βάση την εκλογική του δύναμη τις αντίστοιχες βουλευτικές έδρες. Εν συνεχεία σε κάθε εκλογική περιφέρεια οι έδρες που έχουν κατανεμηθεί σε κάθε κόμμα καταλαμβάνονται από τους υποψηφίους βουλευτές του κόμματος αυτού με βάση τον αριθμό σταυρών προτίμησης που έχει πάρει ο καθένας. Επομένως το δικαίωμα του κόμματος επί της έδρας προηγείται από το δικαίωμα του βουλευτή και από αυτή την άποψη είναι επικρατέστερο και ισχυρότερο. Δικαίωμα του βουλευτή η ανεξαρτητοποίηση του αλλά υποχρέωσή του η επιστροφή της έδρας στο κόμμα με το οποίο έχει εκλεγεί.
Ερώτηση: Κ Τζαβάρα απέδωσαν στην πρωτοβουλία που πήρατε να καταγγείλετε ότι η παραπομπή των τριών πρώην υπουργών πως αποτελεί προϊόν «υφαπαργής της ψήφου των αριστερών κομμάτων, τον χαρακτηρισμό ενός επικοινωνιακού τεχνάσματος... Τι έχετε να απαντήσετε.
Απάντηση: Στην σημερινή πολιτική πραγματικότητα συμβαίνουν πράγματα τα οποία σε προηγούμενες ιστορικές εποχές θα ήσαν αδιανόητα. Η προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και ειδικότερα η αναγνώριση και ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του ανθρώπου αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της συνταγματικής προστασίας του ελληνικού κράτους δικαίου. Στη βάση αυτής της παραδοχής είναι απίστευτο το πώς το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της αριστεράς εψήφισαν για την παραπομπή στο δικαστικό συμβούλιο της βουλής. Ενώ λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ εζήτησαν την παραπομπή των προσώπων αυτών για απλή απιστία του άρθρου 390 πκ, το δε ΠΑΣΟΚ για το αδίκημα της υπηρεσιακής απιστίας άρθρο 296 πκ και ενώ στην περίπτωση που τα κόμματα αυτά τηρούσαν τη απόφασή τους αυτή δεν θα υπήρχε παραπομπή κανενός από τους τρεις υπουργούς αφού δεν σχηματιζόταν η απαιτούμενη πλειοψηφία των 151 βουλευτών. Εν τούτοις η «ευαίσθητη» δημοκρατική παράταξη με την συμμαχία των «προοδευτικών» κομμάτων της αριστεράς συνάθροισαν αυθαίρετα και αντισυνταγματικά τις ψήφους τους και έτσι σχηματίστηκε η απαιτούμενη πλειοψηφία παρόλο που οι εκπρόσωποι των κομμάτων αυτών εδήλωναν δημοσίως ότι η ψήφος τους αφορούσε άλλο αδίκημα από εκείνο για το οποίο κατηγορούνταν οι τρεις υπουργοί. Έτσι με την συμπαιγνία των «προοδευτικών» κομμάτων της βουλής η αίθουσα του Κοινοβουλίου μετετράπη σε σφαγείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επομένως δεν είναι επικοινωνιακής αξίας ζήτημα η εναντίωσή μου σε αυτού του είδους τις μεθοδεύσεις. Είναι μάλιστα προφανές και για κάθε πραγματικό δημοκράτη αυτονόητο καθήκον η υπεράσπιση του τεκμηρίου αθωότητας που αναγνωρίζει ο νομικός μας πολιτισμός για κάθε πολίτη που αντιμετωπίζει δικαστική δίωξη. Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις ο πολιτικός πρέπει να επιδεικνύει τόλμη και παρρησία και αν χρειάζεται οφείλει να πηγαίνει και κόντρα στο ρεύμα χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό του κόστος.
Ερώτηση: Κατά την άποψή σας η υπόθεση του Βατοπαιδίου είναι σκάνδαλο
Απάντηση: Από πολύ νωρίς είχα αναγνωρίσει ότι η υπόθεση του Βατοπεδίου δεν είναι σκάνδαλο αλλά μία κατασκευασμένη υπερβολή που σχεδιάστηκε κα προβλήθηκε από συγκεκριμένα κέντρα χειραγώγησης της κοινής γνώμης για να τρωθεί το προσωπικό και πολιτικό κύρος του Κ Καραμανλή και να διευκολυνθεί η έλευση του «σωτήρα» Γ Παπανδρέου στην εξουσία. Μετά την ολοκλήρωση των ερευνών που έγιναν από τρεις κοινοβουλευτικές επιτροπές δεν έχει προκύψει στην υπόθεση αυτή κυκλοφορία βρώμικου πολιτικού χρήματος που σημαίνει ότι κανένας από τους εγκαλούμενους υπουργούς δεν απέκτησε από την εμπλοκή του σε αυτή οποιοδήποτε όφελος. Επιπλέον δεν αποδείχθηκε η παραμικρή ζημιά για το δημόσιο με βάση τουλάχιστον τέσσερα επίσημα πορίσματα ειδικών πραγματογνωμόνων. Ούτως εχόντων των πραγμάτων ποιος μπορεί να μιλάει για σκάνδαλο Βατοπαιδίου χωρίς να κινδυνεύει να χάσει την σοβαρότητά του και την αξιοπιστία του. Όμως έχει διαμορφωθεί από ορισμένους κύκλους ένα δυσμενές κλίμα που τροφοδοτήθηκε με αοριστίες, γενικότητες και ασάφειες, υπαινιγμούς και καχυποψίες για μία τριετία. Μόνο με ένα τέτοιο κλίμα δεν είναι δυνατόν σε ένα κράτος δικαίου να οδηγούνται πολίτες στα δικαστήρια και μάλιστα προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις μίας ανθρωποφάγου δημοσιότητας που καλλιεργήθηκε με υστεροβουλία από μία μερίδα της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας.
Ερώτηση: Θεωρείτε ως ΝΔ ότι το μνημόνιο ήταν μονόδρομος ή όχι;
Απάντηση: Αρχικά πρέπει να ξεκινήσουμε από μία διαπίστωση που πλέον έχει γίνει κοινός τόπος: Η πορεία προς το μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος. Δεν είχε σχέση με τη πορεία του τιτανικού που δήλωνε πριν από το Μάη του 2010 ο Γ Παπακωνσταντίνου. ʼλλωστε τον Οκτωβρίου του 2009 έως και τον Φεβρουάριο του 2010 η κυβέρνηση και ο Γ. Παπανδρέου είχαν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος με διαφορετικό τρόπο. Μπορούσαν να έχουν δανειστεί από τις αγορές μέχρι τον Ιανουάριο του 2010 με χαμηλό επιτόκιο. Και μέσω αυτού του δανεισμού να είχαν καλύψει τις ανάγκες της οικονομίας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν το έπραξαν όμως γιατί εκείνη την περίοδο που ο πρωθυπουργός περιόδευε την Ευρώπη και συκοφαντούσε την οικονομία της Ελλάδος και εκείνους που κυβερνούσαν τον τόπο πριν από τον Οκτώβριο του 2004 θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο κεφαλαιοποιεί συμβολικά και ουσιαστικά την επικράτησή του στην πολιτική σκηνή της χώρας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε μάλιστα δηλώσει ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ θα ισοδυναμούσε για την Ελλάδα με απονενοημένο διάβημα. Έτσι λοιπόν χάρη στην αμηχανία, την ανεπάρκεια και την αβουλία της σημερινής κυβέρνησης ο τόπος οδηγήθηκε στην πιο δεινή οικονομική κατάσταση που έζησαν οι Έλληνες μετά τη μεταπολίτευση.
Ερώτηση: Ποιες πιστεύετε ότι θα είναι οι επιπτώσεις γενικότερα στην πολιτική ζωή του μνημονίου;
Απάντηση: Η επιβολή στην Ελλάδα της Λογικής του μνημονίου έχει επηρεάσει όχι μόνο την οικονομία του τόπου αλλά και την πολιτική στο χώρο της οποίας μάλιστα εκδηλώνονται πρωτόγνωρα φαινόμενα. Οι πολιτικές δυνάμεις του μνημονίου με την βοήθεια μερίδας των ΜΜΕ επιχειρούν να αλλάξουν στο τόπο μας τους μηχανισμούς μέσω των οποίων συγκροτείται ιδεολογικά και συμβολικά η κοινωνική πραγματικότητα του τόπου. Στον τομέα των ιδεών επιβάλλουν τις οικονομικές διαδικασίες ως κυρίαρχο στοιχείο της διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής. Η κοινωνία εμφανίζεται ως μία επιχείρηση που έχει κέρδη και ζημιές. Η πολιτική ως ενασχόληση αργόσχολων και ακαμάτηδων που κάθε δράση τους μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσει στον τόπο. Είναι σαφής η αντιπολιτική στάση των λεγομένων «καθεστωτικών» καναλιών που καθημερινά υβρίζουν αδιακρίτως τους 300 της βουλής και παροτρύνουν το λαό να τους λοιδορεί και να τους κατακρίνει συστηματικά. Φαίνεται λοιπόν ότι για τις δυνάμεις του μνημονίου η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος αποτελεί ένα εμπόδιο στην πορεία τους για την «σωτήρια» του τόπου. Προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να εκτιμηθούν και οι μαζικές ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών από το χώρο της ΝΔ οι οποίοι προσφέρουν «προθύμως» την συναίνεσή τους στον Γιώργο Παπανδρέου ως ύπατο Ιεροφάντη και Μύστη του Μνημονίου. Τα εθνικά θέματα θρυλείται ότι έχουν προσφερθεί ως λύτρα για την απελευθέρωση της Ελλάδος για τα οικονομικά της δεινά (συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία, Κυπριακό, Σκοπιανό). Από όλα αυτά προκύπτει ότι το Μνημόνιο δεν είναι απλώς σύμφωνο στήριξης και σταθερότητας της οικονομίας του τόπου ούτε αποσκοπεί σε μία συνήθη διασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών μας. Είναι ένα οργανωμένο σύστημα συμφερόντων που επιχειρεί να εξουδετερώσει στην Ελλάδα κάθε αντίσταση εθνικού πατριωτικού και κοινωνικού πολιτικού Λόγου.
Ερώτηση: Εσείς ως αντιπολίτευση έχετε να προτείνετε λύσεις; Πως θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί η κρίση;
Απάντηση: Αντίθετα από τον Δεκέμβριο του 2009 Ο Αντώνης ο Σαμαράς κατά την συζήτηση στην βουλή του προϋπολογισμού του 2010 εγκαίρως είχε προειδοποιήσει το πρωθυπουργό για τις αστοχίες της πολιτικής που ακολούθησε και είχε προτείνει αλλαγή του μίγματος της δημοσιονομικής αναδιάρθρωσης ώστε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στα ζητήματα της αναθέρμανσης της οικονομίας και της ανάπτυξης. Είχε προειδοποιήσει για τις συνέπειες της ακολουθούμενης πολιτικής της λιτότητας, της περικοπής των συντάξεων και των μισθών και είχε επίσης προβλέψει το κλείσιμο των επιχειρήσεων και το στέγνωμα της αγοράς. Τον Ιούλιο του 2010 επανήλθε με δέσμη προτάσεων για στοχευμένες πολιτικές μείωσης του ελλείμματος και του χρέους και αναθέρμανσης της οικονομίας με αιχμή την αξιοποίηση της τεράστιας περιουσίας του δημοσίου που μένει ανεκματάλλευτη. Ήδη με καθυστέρηση 13 μηνών ο Γιώργος Παπανδρέου αντελήφθη την αξία των προτάσεων αυτών και προχθές σύστησε επιτροπή υπουργών για να ασχοληθεί με τα ζητήματα της ανάπτυξης. Είναι επομένως φανερό ότι Α Σαμαράς ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως πρόεδρος της ΝΔ με την σοβαρότητα και την υπευθυνότητα του έχει δώσει ένα νέο ύφος στον κοινοβουλευτικό έλεγχο της κυβέρνησης χωρίς να περιορίζεται στην στείρα άρνηση που είχε υιοθετήσει το ΠΑΣΟΚ επί των κυβερνήσεων της ΝΔ. Η αλλαγή αυτή καλλιεργεί ελπίδες και στηρίζει την προοπτική της επανόδου της ΝΔ στην διακυβέρνηση του τόπου, όπως επιβεβαιώνεται και από χθεσινές δημοσκοπήσεις της ΡΑΣ που δημοσιεύονται στην εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής.
Ερώτηση: Εκλογές βλέπετε να γίνονται σύντομα;
Απάντηση: Στο προσεχές μέλλον ο τόπος φαίνεται ότι θα περάσει από δύσκολες καταστάσεις τόσο στην οικονομία όσο και στην πολιτική. Η κοινωνία παρόλο που καθημερινά παίρνει ισχυρές δόσεις ηρεμιστικών από τα κανάλια και τα έντυπα της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας φαίνεται ότι δεν θα αργήσει να αντιδράσει στα σχέδια που ετοιμάζουν για αυτή η κυβέρνηση και η συμμαχία των προθύμων υποστηρικτών του μνημονίου. Ήδη η πρώτη εκδήλωση της δυσαρέσκειας του Λαού καταγράφηκε με το πιο κραυγαλέο τρόπο στα αποτέλεσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Στο πρώτο γύρο δόθηκε το μήνυμα της αντίθεσης του 65% του Ελληνικού Λαού προς τις πολιτικές του μνημονίου. Στο δεύτερο γύρο ο λαός προτίμησε να στείλει προειδοποίηση με τη μεγαλειώδη αποχή του από τις εκλογικές διαδικασίες. Υπάρχει ανάγκη για αλλαγή πολιτικής η κυβέρνηση δυστυχώς επιμένει να υπηρετεί σχέδια που οδηγούν την οικονομία στο μαρασμό και την κοινωνία στη διάλυση. Η συνέχιση μίας τέτοιας εμμονής οπωσδήποτε θα προκαλέσει ανακατατάξεις και νέα δεδομένα τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό πεδίο της κοινωνικής ζωής.
 |
|||
|
