Στους αρχαίους Ελληνικούς χρόνους, η παράδοση λέει ότι υπήρχε ένας περίλαμπρος πλακόστρωτος δρόμος που περνούσε από την γεωγραφική θέση του χωριού που ένωνε την Αρχαία Αλιφείρα με το ιερό της Ηρας στην περιοχή Αγ. Ιωάννης Γορτυνίας.
Ευρήματα από προσχώσεις και υπολείμματα Ρωμαϊκών λουτρών στη θέση Μαυρόρεμα δημιουργούν την εντύπωση ότι στα Ρωμαϊκά και Βυζαντινά χρόνια έχει κατοικηθεί η ευρύτερη περιοχή του χωριού .
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ονομαζόταν "Μπάρτζι" όνομα που πήρε από Τούρκο φορατζή της περιοχής. Τα πρώτα σπίτια δεν ήταν στη σημερινή τοποθεσία αλλά στη θέση "Παλιό Μπάρτζι", 2 χλμ. προς την Αλιφείρα.
Μετονομάστηκε σε Δαφνούλα το 1935 επειδή στη γύρω δασωμένη έκταση ευδοκιμεί κυρίως η δάφνη. Η σταδιακή μετακόμιση του χωριού στη σημερινή θέση αρχίζει πιθανόν στη διάρκεια των Ορλωφικών γεγονότων και εξελίσσεται κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Η μετακόμιση αρχικά συνδέθηκε με νέες οικογένειες από την Αρκαδία και την Λακωνία, οικογένειες διωγμένες από τις σφαγές των Τουρκαλβανών μετά την αποτυχία της επανάστασης του Ορλώφ.
Κατά την Ενετική απογραφή το 1700 είχε 12 οικογένειες και 38 άτομα , ενώ σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2001 έχει 306 κατοίκους μαζί με τον οικισμό Χελιδόνι (19 )
Γύρω από το χωριό είναι δασωμένα φαράγγια και περιβάλλεται από σχίνους, πεύκα και δάφνες,. Η κοιλάδα του Αλφειού ποταμού δασωμένη με πλατάνια και ιτιές και οι δύο χείμαρροι, Κέλαδος (Ρογκοζιός) και Νάλιφος (Κούτσης) φαντάζουν από το χωριό και προκαλούν δέος στον επισκέπτη. Η πετρόκτιστη Τρανή Βρύση, το κέντρο αναψυχής Καλπάκι δίνουν μία ιδιαίτερη γραφικότητα. Επιπλέον ο παλιός πετρόκτιστος ναός του Αγ. Γεωργίου μαζί με το νέο, τα εξωκλήσια Αγ. Αθανάσιος, Αγ. Θεόδωροι, Παναγίτσα, Αγ. Παντελεήμων, Αγ. Κωνσταντίνος στο Κούτσι και Αγ. Γεώργιος στο Παλαιοχώρι συνθέτουν,το όμορφο φυσικό περιβάλλον του χωριου .
Το πετρόκτιστο πρώην Δημοτικό Σχολείο κατασκευάστηκε το 1956 με προσωπική εργασία των κατοίκων και την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου Δαφνουλαίων.
Οι πιο πολλές οικογένειες είναι αυτάρκεις σε κηπευτικά, φρούτα, γαλακτοκομικά και κρέας. Κύρια ασχολία η ελαιοπαραγωγή, το καλαμπόκι, το τριφύλι, τα κηπευτικά και η κτηνοτροφία.
Σε έκταση 4.000 στρ. τα 1.200 είναι αροτραίες εκτάσεις ενώ τα υπόλοιπα διατείθενται σε δενδρώδεις καλλιέργειες και αμπελώνες. Η ποτιστική γή δεν υπερβαίνει τα 500 στρ. και εξυπηρετείται από τα νερά του Αλφειού, που διοχετεύονται δια μέσου τεχνιτού αύλακα.
Σκοπός και στόχος των κατοίκων μας η διατήρηση της Λαϊκής μας τέχνης, της Λαογραφίας, των ηθών και των εθίμων καθώς και της μουσικής παράδοσης:
Σε πανηγυρική εκδήλωση για τον Αγ. Γεώργιο - πολιούχο του χωριού - που οργανώνεται από τον Σύλλογο Δαφνουλαίων προσφέρονται γλυκά και παραδοσιακά εδέσματα για τους επισκέπτες
Στις 6 Αυγούστου - του Σωτήρος - έχει καθιερωθεί σαν το αντάμωμα των Απανταχού Δαφνουλαίων. Κυριαρχούν τα ντόπια Δημοτικά τραγούδια, παραδοσιακά νηστίσιμα εδέσματα, ποταμίσιο ψάρι, βακαλάος, κολοκυθόπιτες κ.α.
Προοπτική η ίδρυση Λαογραφικού Μουσείου σε αίθουσα του πρώην Δημοτικού σχολείου που θα αναδεικνύει τον τοπικό πολιτισμό και την πλούσια λαϊκή τέχνη
. Οι ετεροδημότες δεν ξέχασαν το χωριό τους και ίδρυσαν το 1956 το Σύλλογο Αποδήμων ΄Δαφνουλαίων με έδρα την Αθήνα με σκοπό την αλληλοβοήθεια και τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των συμπατριωτών τους , την διατήρηση του τοπικού πολιτισμού ,της λαογραφικής παράδοσης, την προστασία του φυσικού πλούτου της περιοχής καιθώς και την οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων και εορτών στην Αθήνα, στην Δαφνούλα και στους συνοικισμούς Κούτσι και Παλαιοχώρι.
